De milieueisen van Fair for Life gelden voor een groot deel van de textielketen: de teelt van natuurlijke vezels, de bewerking van de stoffen en het verwerken in naaiateliers. Het keurmerk stelt geen specifieke eisen aan de kwaliteit van het eindproduct.  

Grondstoffen: Water- en energiegebruik moeten gemonitord worden. Het keurmerk stelt ook eisen aan het gebruik en de emissie van schadelijke chemicaliën: er moeten doelen voor het verminderen van synthetische chemicaliën worden gesteld. Er is een lijst van stoffen die niet gebruikt mogen worden in de landbouw. Ook stelt het keurmerk eisen aan landgebruik en biodiversiteit. Het moedigt biologische certificering aan, maar dat is geen voorwaarde.  

Draden en stoffen: Water- en energiegebruik moeten gemonitord worden. Het keurmerk stelt ook eisen aan het gebruik en de emissie van schadelijke chemicaliën. Er is een lijst van schadelijke stoffen die niet gebruikt mogen worden bij de bewerkingsstappen. Het keurmerk stelt geen eisen aan het gebruik van microplastics. Voor textielverwerkingsprocessen verwijst het ook naar andere keurmerken, zoals GOTS, OEKO-TEX Standard 100, en Naturtextil IVN Zertifiziert Best.

Kleding maken: De gestelde eisen voor de processen rondom het maken van kleding zijn vergelijkbaar met die voor het maken van de draden en stoffen.  

Er zijn eisen ten aanzien van minimumloon en er moet toegewerkt worden naar een leefbaar loon. Ook zijn er afspraken over eerlijke prijzen voor kleine ondernemers. Voor dwangarbeid, kinderarbeid, verenigen in vakbonden en discriminatie gelden de ILO-normen. Maar er zijn ook nog aanvullende eisen, zoals die voor aandacht voor benadeelde groepen. Daarnaast zijn er eisen rondom gezonde en veilige werkomstandigheden, acceptabele werktijden, vaste handelsrelaties, bijdrage aan lokale gemeenschap en training.